ZIJN WE ECHT GEDWONGEN EEN KANT TE KIEZEN?

Frank Mulleman over Israël en Hamas.

+++

Ja, ik heb het enorm moeilijk om piano te spelen op het kla­vier. Welke kant moet ik kiezen? Ik ga voor vrede, en dat wil ik ook verdedigen. Oorlog is ‘merde’. De dag na 11 novem­ber lig ik lui in de zetel, ik kijk al voor de derde keer naar de film 1917. Over de Eerste Wereldoorlog. Ok, het is film, maar de gruwel, met een gewonde hand vallen en tasten in een ontbindend lijk…

Hoe kies je een kant? Hoe laten ze je kant kiezen? Daarvoor bestaat er manipulatie van het geheel… alle partijen doen er hun aandeel in. En nog geen beetje hoor!

Tijdens de oorlog in Vietnam had de pers nog de vrijheid om mee te gaan op het front. Zie je dat nu nog? Natuurlijk niet! De studenten uit de ’68-beweging kregen te veel gruwel te zien, te lezen. En opeens werden ze lastig.

Ergens in 1985 was ik uitgenodigd op de Westelijke Jordaanoever, in Ramallah. Toen was het daar rustig, naar de huidige normen. Bij de terugkeer werd ik door de veiligheid aan de tand gevoeld… “Waar was je? Wat deed je daar? Heb je iets tegen Israël?” Echt een kruisverhoor! Maar de vrouwelijke agentes waren gevoelig aan de vuile onderbroeken in mijn bagage. “Je mag doorgaan!” Nu dragen ze handschoenen! Terwijl die triene stappen deed richting lavabo, was ik door de veiligheid. Shalom, à la prochaine!

Maar ja, hoe manifesteert het Palestijns-Israëlisch probleem zich bij ons? Enorm. Het viel me op hoeveel kinderen en jon­geren er aanwezig waren op de betoging in Kortrijk. Voor mij geen probleem, integendeel. Natuurlijk zijn bepaalde slo­gans echt van de pot gerukt: ‘Palestine from the river to the sea’, dus van de Jordaan tot de zee. In feite is het een paro­die op de vlag van Israël met de Davidster in het centrum en erboven en onder een blauwe lijn… de Eufraat en de Nijl. Want de echte uitverkorene zal daar ergens landen… in het land Zion. Een echte tweelandenstaat is de oplossing. België is toch een voorbeeld hé!

Ik sta er versteld van hoe destijds Israël de steun gaf aan Hamas en Hezbollah om te strijden tegel El Fatah en de PLO van Yasser Arafat. Uiteindelijk gebeurde hetzelfde in Afghanistan, met de steun aan Dasch (IS) en de Taliban door de Amerikanen, tegen de Russen. Tot we het allen tegen onze kop kregen. Ik had er niet voor gekozen. U ook niet! Maar je wist het niet. Wil je nog een aanslag op onze metro?

Moeten we er niet voor zorgen dat onze jongeren niet gaan radi­caliseren… Maar hoe doe je dat? Praten en luisteren en de juiste info geven. Gemakkelijk zal het niet zijn hoor! De uitdaging waard? Denk ik! Hoop ik!

Probeer jezelf toe te geven… De meer dan 75 jaar onderdrukking van de Palestijnse burgers, met de steun van Amerika, Europa… doet er ook geen deugd bij. Kan je je nu nog wegsteken achter de holocaust? En zelf een politiek organiseren om een Palestijns volk te dwingen om naar de Sinaï te deporteren? Door uithonge­ring, afsluiten van water… door de ziekenhuizen te bombarderen, waar couveuses uitvallen en beademingsmachines niet meer wer­ken door gebrek aan elektriciteit.

Natuurlijk is de aanval van Hamas een misdaad. De meer dan 11.000 Palestijnse gedode burgers zijn ook een misdaad. Maar wat ik niet begrijp: de Mossad, Israëls geheime dienst, zou een van de beste ter wereld zijn… en toch kon Hamas opeens een onaangekondigde aanval uitvoeren op een festival. Moet ik gelo­ven dat de rechtse regering Netanyahu bewust de andere kant op keek?

Wie ligt aan de basis van haat?

Frank Mulleman

De Gazet