How to begin

Beginnen, het kan altijd en voor iedereen, vindt Johnny Verkest.

Moeilijk, maar niet onmogelijk. Het doel wettigt de middelen, maar moet daarom nog niet als heilig worden gezien. Iedereen wil en moet immers overleven, zelfs de dakloze of de zieke wil dat, hoe moeilijk soms ook.

En trouwens, veel is er al. Het warm water moet nu toch ook niet per se worden uitgevonden? Of toch wel, willen we met zijn allen heropstarten na die heel nare coronaperiode? From scratch dan maar, maar dit keer goed, voor de lange termijn, als het even kan voor altijd en eeuwig AUB, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee, zingt hij ergens. Hij heeft gelijk, onze planeet en haar bewoners en wat ze aankunnen zijn eindig en moeten worden gerespecteerd, als we die eeuwigheid nog willen. Of zijn we dit leven op deze bol, door ons allen willens nillens gecreëerd, misschien zo moe? Nee, een beetje – understatement – anders zal toch wel moeten, denken we, weten we, weet iedereen ondertussen wel. Al is het, misschien comme d’habitude, rijkelijk laat.

We kunnen slimmer zijn of worden, wordt er gezegd. Er is nog tijd, wordt er gezegd. Ter ere van het leven, een goed, mooi, gelukkig leven op aarde. Veel kan anders en beter. Momenteel lijkt alles in hervorming, transitie, ontwikkeling, verandering. Velen lopen ook ontmoedigd, kwaad zelfs, chagrijnig, vies, moe. Hun wereld is niet meer duidelijk, wazig, lelijk. Waar gaan we naartoe, hoe en waarom, als het bezit, het uiterlijk en de schijn als te belangrijk worden aanzien? Als het HEBBEN van werk, aanzien, klasse, een goed en liefst mooi en als dat nog even kan rijk lief, een grote dure car (of twee of drie), succesvolle kindertjes, een mooi huis met een knus tuintje met een lieflijk boompje erin, op zichzelf staand, zelfvoorzienend of egoïstisch, in een mooie buurt, nee geen verloederde, marginale, onfraaie, scheef bekeken buurt want dan spreekt men zus of zo, het belangrijkste is? Als men dan denkt, klaar is Kees. In het reine met van alles en iedereen. Misschien bedriegt die schijn en was men vroeger gelukkiger, ondanks minder?

Is het échte geluk dan voor later? Eventjes uitgesteld alweer, eventjes geduld, als het daar dan al niet te laat voor is. Ik gun het alles en iedereen, écht, het geluk. Niet in centen en procenten te betalen noch te vertalen en niet te laten liggen voor later. Voor het te laat wordt moet je het plukken. Alles gaat voorbij, neemt je in snelheid en verrast je voor je zelf verast wordt. Ach, we leven zo banaal, het leven is zo banaal, en alle rijkdom en macht, water ook, vloeit naar de zee. Terwijl… Echt is wat we nodig hebben, écht… Zorgen voor later, zorgen voor iets of iemand, naar best vermogen, hoe klein ook, wat je kan, zelfs al wil je meer, het kan jezelf vullen met geluk. Dat gevoel is onbetaalbaar. Geluk is een belangrijk hormoon nietwaar, vind je het nog, kan het nog, mag het nog? What you do is what you get, wie goed doet, goed ontmoet, daar moet je in geloven! Later alligator! See you!

Ken jij ook dat gevoel voor de keuze te staan: iets te moeten doen of iets niet te moeten doen, iets doen of niets doen of zeggen… Soms kijk je naar de dingen of de mensen of dingen of mensen en denk je helder en klaar, van op een afstand, geïnteresseerd maar toch onthecht: pffft, zou het in dit geval nu eens niet beter zijn niks te doen, niks te zeggen ook. Veel dingen gebeuren onbewust, onvoldoende doordacht, uit onweerstaanbare drang of dwang, uit dommigheid, zonder nadenken, als lachertje maar slecht begrepen, ongepast, ongeconcentreerd, onvrijwillig, ziekelijk, té voortvarend, te ambitieus, te egoïstisch, moedwillig, uit hoogmoed of elitarisme, al te menselijk.

Durf jezelf in de spiegel te kijken en denken, blij je te zien, je mag gezien worden, je bent het écht waard, want je doet goed, je doet dat goed of je probeert dat toch tenminste, het is mooi wat je tracht te bereiken, het zit diep vanbinnen, niet iedereen ziet het of kan het zien maar er wordt naar je gekeken, schrijf dat maar op, voor jezelf, voor de anderen, uit liefde en eigenliefde, elk zijn deel en elk deel is mooi en vegen en kuisen en opkuisen moet altijd eerst voor de eigen deur, straat, stad, land, werelddeel… en in de eigen ziel.

Beginnen kan altijd en voor iedereen, hoe klein of hoe groot ook. Geneer je niet en negeer het niet, zelfs al lijkt het onthecht maar wel oprecht. Het is een begin.

Alle succes ermee! Toegewenst!

Johnny Verkest