Gracias a la vida

‘Een dikke boom begint als een teer twijgje”, zegt Marij Defieuw met Lao Tse.

Dood en leven staan heel dicht bij elkaar. Het universum zorgt voor evenwicht: waar iets weggenomen wordt, groeit er iets nieuws. Iets dat we nog niet kennen, of misschien wel? Maar nog moeten ontdekken. Is het warm, heeft het ogen of hoe ziet het eruit? Voelt het zacht aan zoals een Hart of verspreidt het zachte knorrende geluidjes zoals een spinnende poes op je schoot? Het ruikt zoet maar niet ‘te’, er twinkelen kleine oogjes als lichtjes. Zo stel ik me nieuw leven voor, het beweegt soms heftig met armpjes en benen. Het is een beetje rozig of donzig of bruin of… de kleur die het uitstraalt is niet fel maar wel ‘ intens’. Het wordt liefdevol verwelkomd, zachte tonen neuriën een lied, het lied van het Leven.

We staan hand in hand in een cirkel en komen langzaam in beweging tot we de dans van het leven vinden. Gracias a la vida. Buiten ontluiken de eerste lenteknoppen aan de bomen in het gras met witte, gele, paarse, roze bloemen. We zien de zon wat vroeger en meer en koesteren de warme zonnestralen op onze huid. Wat is dat deugddoend. Samen zingen, dansen, stappen, ja we ontdekken de vreugde opnieuw. Maar het mag niet te hard gaan, langzaam maar intens en oprecht, niet naast maar met elkaar omdat SAMEN zoveel meer voldoening brengt.

Nee, we weten nog niet waar we naartoe gaan maar wel dat het samen is. Beetje per beetje groeit ons nieuw leven, met kleine stapjes en soms moeten we eens rondkijken of iedereen wel mee is, want dat is onze boodschap: niemand valt uit de boot. We gaan ook in de diepte want aan de oppervlakte ziet het er wat slapjes uit. In de diepte zoeken we naar VERBINDING met alles wat leeft, met het Universum.

Als dit ons nieuw begin is, zie ik het wel zitten. Laat me weten of je hart er ook iets voor voelt, voor dat nieuwe. Misschien breng jij een ander geluid en zoeken we of we op dezelfde golflengte zitten. Dat kan eventjes duren maar dat geeft niet, want het zijn kleine stapjes hé. Elk kan zijn verhaal toevoegen aan het geheel zoals kleine spietjes van een grote taart. Die we aan mekaar vastmaken met een beetje stroop -hoop. Zo zien we het met z ’n allen weer zitten, lopen, zingen.

Lao Tse zegt het zo: “Een dikke boom begint als een teer twijgje. Een bergbeklimming begint met een stapje.”

Marij Defieuw