DE VRIJWILLIGER

Sofie Moerkerke (op de foto helemaal rechts) helpt sinds 2012 als vrijwilliger bij de voedselbedeling in De Vaart. “Ik werkte voor het Kortrijkse OCMW als trajectbegeleider rond activering”, vertelt Sofie. “Ik kwam bij een mevrouw die naar de voedselbedeling kwam, maar geen vervoer had. Met de bus kon ze er niet geraken. Dus nam ik ze mee. Zo ben ik De Vaart binnengekomen. De ongedwongen, informele manier waarop mensen er met elkaar omgingen, dat was een heel ander gevoel dan als maatschappelijk werker achter uw bureau te zitten. Ik heb toen beslist om vier vijfde te gaan werken, en om één dag per week als vrijwilliger in De Vaart te gaan helpen. Dat bevalt me nog altijd super.”

Hoe reageerden de collega’s? Je beslist tenslotte ook om minder te verdienen.

“Er werd daar wel van opgekeken. Heel het team vond dat chique. Maar niet iedereen wil of kan het doen. Sommigen helpen bijvoorbeeld als vrijwilliger in de nachtopvang. Dat kan je wel combineren met je job, dat is ‘s avonds.”

Je kon niet gaan helpen bij de voedselbedeling in het kader van je job?

“Ik heb daar toen niet bij stilgestaan. In De Vaart helpt iedereen vrijwillig. Het zou raar zijn dat ik er dan voor betaald word. Ik was daar ook niet in mijn functie als trajectbegeleider, ik doe daar niet aan hulpverlening. Ik sla gewoon een babbelke met de mensen. Dat is toch een andere relatie.”

Maar je kent daar toch veel mensen, je kan dat toch niet scheiden van je professionele opdracht?

“Naarmate je langer meedraait, leer je natuurlijk veel mensen kennen. En ik ontmoet er mama’s en papa’s uit de school waar ik intussen als brugfiguur werk. Als er op het moment zelf zaken zijn waar ik mee kan helpen, doe ik dat natuurlijk. Andere dingen geef ik door aan Caroline, die jullie kennen als brugfiguur bij de Unie en die hier ook meestal aanwezig is. Haar aanwezigheid is een meerwaarde, bijvoorbeeld voor de vrijwilligers die vaak vragen krijgen waar ze geen antwoord op weten. Die kunnen ze doorgeven aan iemand die op de hoogte is van het sociale reilen en zeilen in de stad. Er is een jaar geweest dat we wel regelmatig maatschappelijk werkers over de vloer kregen. Maar nu ligt dat weer stil. Ik weet niet waarom. Alle sociaal werkers zouden de vrijheid moeten hebben om eens een voormiddag mee te draaien. Voor ik met die mevrouw waar ik van vertelde meeging naar De Vaart, had ik ook geen idee hoe het er in de voedselbedeling aan toe ging.”

De baan op

“Toen ik afgestudeerd was zei ik, in mijn bureau zal je me nooit zien. Maar maatschappelijk werk, dat is meer en meer registreren, veel administratie, veel druk, er is te weinig tijd om écht de baan op te gaan met mensen. Op den duur had ik geen voeling meer met de leefwereld van iemand, ik moest enkel controleren of hij deed wat hij moest doen, en rapporteren. Als job werd ik daar niet gelukkig van.”

“Door in De Vaart terecht te komen ontdekte ik dat dat wel gaat hoor, gewoon met mensen babbelen. Luisteren. De overstap die ik heb gemaakt was voor mij heel belangrijk. Dat was echt uit een persoonlijk gemis van mij als maatschappelijk werker. Natuurlijk weet je dat er een probleem is met die of die persoon, want hij komt om een voedselpakket. Maar de eerste vraag is, wat eet je graag, en niet, wat is je probleem.”

Wil je ook eens als vrijwilliger meedraaien in de Kortrijkse voedselbedeling? Neem dan gerust contact op met maes_cathy@yahoo.com.