Wat legden of vonden we onder de kerstboom? Is het met liefde uitgekozen, is het gemaakt van plastiek of is het zelfgemaakt, is het fairtrade of komt het van Bol.com… Vinden we het straks in de Kringloopwinkel?

Onze wegwerpcultuur! Wat zouden we niet allemaal kunnen doen als veel brol NIET zou gemaakt worden. Welke bossen zouden niet gekapt worden als onze honger naar meer en meer vandaag stopt. Wat als we die auto laten staan en overstappen op deelauto’s, fietsen en goed openbaar vervoer.

Er was eens Alice in Wonderland. In haar fantasiewereld gebeuren fantastische dingen. Er zijn dieren, kleuren en geuren, bomen en de aarde die alles tot leven brengt. Er wordt niet gegraven in diepe mijnen, naar grondstoffen voor weer nieuwe speeltjes om onze honger naar technologie te stillen, door arbeiders die erbij neervallen door het ongezonde werk waar ze slechts een hongerloon voor krijgen. Het eenvoudige krijgt weer plaats en ruimte, we doen weer meer dingen samen en vormen een leuke gemeenschap waarin iedereen welkom is. We horen weer het ruisen van de bomen in plaats van voorbijrazende auto’s. Vrede doet zijn intrede omdat er geen plaats meer is voor wapenfabrieken. Vrouwen brengen zachtere waarden op de voorgrond en strooien met vreugde. Er komt meer evenwicht tussen het mannelijke en het vrouwelijke, want het zit allebei in ons allemaal.

We beginnen klein maar het groeit, aanstekelijk, zoals ons kruidenveld zich vermeerdert. Gaat het zomaar vanzelf? Nee, natuurlijk niet. We zoeken het samen uit in kleine groepen, hoe het kan zonder uitputting van de aarde, van de mens, van de dieren, van de planten. Soms mislukt er iets, maar we proberen opnieuw, we leren onze lessen uit het verleden, en alle dagen opnieuw.

We leven met zijn allen weer wat trager in een traag land met een ritme zonder burn-out ’s, minder ongevallen, minder zieken, weer tijd voor familie, om dingen zelf te maken. We koken weer zelf en het smaakt zoveel beter. Iedereen kan meedoen op zijn tempo, wat een verademing! Er is schoonheid in heel veel dimensies, eenheid in verscheidenheid en diversiteit die mekaar aanvult. We worden Goede Voorouders voor de volgende generaties, lange termijn denken krijgt de eerste plaats.

We kunnen zoveel zelf doen, maar zijn het verleerd. We laten de ‘machthebbers’ maar doen. Wanneer komen we in actie en nemen we ons leven zelf in handen, niet op ons eentje maar door over de grenzen heen samen te werken? Gaan we blijven wachten op ‘zij die geen oplossingen bieden’? Of gaan we zelf initiatieven nemen en tonen dat het anders kan!?

Marij Defieuw