In onze nieuwe voorstelling staat het breed en complex thema ‘democratie’ centraal. Wat drijft de Zorgelozen om zich in dit thema en in hun personages te verdiepen? Hoe vinden ze de balans tussen zichzelf en hun rol? En waarom is democratie zo’n moeilijk onderwerp? We gingen in gesprek met onze spelers en regisseur Edoardo Ripani.

Waarom doen jullie mee?

Eva: “Voor mij is het een kans om uit mijn comfortzone te stappen en mijn stem te vinden. Het voelt als een mogelijkheid om eindelijk uiting te geven aan wat diep vanbinnen vastzit. Daarnaast heb ik ook nog nooit deelgenomen aan een theaterstuk. Da’s best wel spannend. Iets waar je bang van bent, dat moet je proberen.”

Erwin: “Hetzelfde hier. Dit is buiten mijn comfortzone, maar het leert me veel over mezelf. Ik ben dankbaar dat ik mag meedoen.”

Wat maakt het zo confronterend?

Erwin: “Je komt jezelf tegen. Bijvoorbeeld wanneer je thema’s aanraakt die te maken hebben met vroegere ervaringen. Het is verrassend hoeveel impact dat heeft.”

Eva: “Die confrontatie is soms lastig, maar ook positief. Het kan voelen alsof je iets doet wat je niet kunt, en daarna blijkt: ik kan het wél! Dat geeft een boost.”

Edoardo, hoe begeleid je dit proces?

Edoardo: “Het draait om samen een vorm vinden. Ik geef richting door kleine zaadjes te planten, maar iedereen heeft vrijheid om zijn eigen invulling te geven. Het theater is onze gezamenlijke veilige ruimte, waar de steun wederkerig is.”

Geert: “Wat erg goed is in jouw werk Edoardo, is dat je iets aanbiedt. Je beveelt nooit iets.”

Hoe ervaren jullie de groepsdynamiek?

Eva: “De groep voelt veilig en ondersteunend. Je kunt experimenteren zonder angst om fouten te maken. Dat helpt enorm bij mijn groei.”

Erwin: “Die veiligheid herken ik. Het is fijn om samen te werken met mensen die je steunen.”

Triene: “Eigenlijk kan je de Unie zien als een mini-democratie. We vertrekken hier vanuit een plek van gelijkwaardigheid, er wordt geen onderscheid gemaakt in het soort mensen die langskomen. Dat zorgt ervoor dat je gemakkelijker kan spelen.”

Wat betekent het voor jullie om een personage te spelen?

Triene: “Het maken van theater, samenwerken naar een eindresultaat is zéér boeiend, maar ook niet makkelijk. Je bent jezelf, maar tegelijkertijd een personage. Het kan verwarrend zijn om te bepalen: ben ik nu mezelf, of mijn rol? Tijdens een brainstorm met elkaar zijn we soms de kluts kwijt: Wat zegt hij of zij nu? Is dit gemeend of was het de rol van het personage? Het is een zoektocht.”

Jérôme: “Voor mij is het anders. Iedereen is hier bezig over ‘buiten hun comfortzone komen’, ik denk de hele tijd ‘ik ben erin aan het komen’ (lacht). Mijn personage ligt dicht bij mezelf, maar ik probeer er toch nog iets anders van te maken, er moet iets kunnen afwijken. Het geeft me de kans om mijn standpunten uit te drukken en het publiek op nieuwe manieren te bereiken.”

Giulieta: “Ik waardeer de vrijheid die we krijgen om onze karakters te ontwikkelen. We steunen elkaar in dat proces, ook al is democratie een zwaar thema. Voor mij, als iemand uit Latijns-Amerika, is het extra boeiend omdat democratie daar een heel andere invulling heeft. In België heb je de kracht om iets te doen met je stem. In Latijns-Amerika heerst een vorm van onderdrukking, het ene moment denk je je rechten te kennen, het andere moment nemen ze die van jou af.”

Jelle: “Voor mij draait het vooral om spelen. Het thema is zwaar, maar ik probeer er speels mee om te gaan, daar heb ik deugd van. Spelen helpt me om verbinding te maken met anderen én mezelf.”

Wat maakt democratie zo’n uitdagend thema?

Geert: “Mensen associëren democratie meteen met een politiek systeem, terwijl het ook een gevoelssysteem is, het menselijke. Het gaat niet alleen om structuren, maar ook om gelijkwaardigheid en vrijheid, en dat willen we naar voren brengen.”

Triene: “Democratie heeft zoveel lagen en betekenissen. Iedereen vult het anders in. De oorspronkelijke betekenis is in de loop der tijd zo versnipperd geraakt dat je je afvraagt: waar staat het eigenlijk nog voor?

Jelle: “Democratie is voor mij het recht om te mogen afwijken van elkaar. Democratie zorgt ervoor dat je mag schuren en te botsen. Het is nooit perfect en altijd in beweging.”

Jérôme: “Democratie werkt vaak zichzelf tegen. Omdat het draait om kortetermijndenken, blijven structurele problemen bestaan. Het voelt soms als een systeem dat vooral de rijken dient.”

Hoe verwerken jullie dat in de voorstelling?

Eva: “We gebruiken onze eigen ervaringen en talenten. Muziek en beweging spelen voor mij een grote rol in mijn personage.”

Triene: “Mijn rol is die van een ‘believer’. Ik wil laten zien welke waardevolle elementen democratie in zich heeft, en hoop overbrengen.”

Jelle: “Momenteel focus ik me vooral op het aspect amuseren. Amuseren is ook inspireren. Als we erin slagen om ons publiek te amuseren, gaan we meer kansen hebben om een zaadje te planten. Ik wil niet zomaar iets brengen, ik wil tonen wat ik kan.”

Jérôme: “Mensen durven snel te mopperen als het ze het woord democratie horen. We moeten met deze voorstelling de emoties van de mensen raken. Ik focus op hoe democratie soms haar eigen grenzen opzoekt. Ik wil het publiek laten voelen wat dat betekent.”

interview Angelina Toemasian