TRAGIEK

Poëzie van Frank Delft

Ergens achter de einder
lokt je de weg naar mysterie,
naar de kern van muziek.
Jouw naam in legende.

Tragiek
om achter je te zien
wat je voor je wil vinden.

Ruïnes.
Heroïsch bevochten ruïnes met zuilen.
Zuilen alleen.

De Blues, nu nog de Blues,
dan is ten minste de eer gered.

Je naam
niets meer dan een aanduiding op een notenbalk
met nu eenmaal
niet jouw muziek.

PS Ben ik vrijdagnamiddag eventueel welkom?