ONTVOUW ONTVOUW ONTVOUW

poëzie van Marcel Sabbe

als het geel van de paardenbloem waarvan de zaden zich

tot verre buiten zichzelf verspreiden

als het rood van de klaproos met bloembladeren die rustig ten velde dwarrelen

als het blauw van de korenbloem dat schittert tussen het rijpe koren

als het groen dat alle bloemen ondersteunt

als een vogel die fluitend geniet

als een krekel die springt van spriet tot spriet

als een slapende cocon tot een vrije vlinder

als een schitterende regenboog waarvan de kleuren zich

verenigen tot helder licht

ONTVOUW ONTVOUW ONTVOUW

in het luisteren naar hetgeen wat niet gehoord wordt

in het zien van datgene waar geen zicht op is

in het voelen dat het tastbare een raadsel is

in de daden waarvan de oorsprong onbekend is

ONTVOUW ONTVOUW ONTVOUW

de rustende duisternis van de nacht tot de vitale pracht van de dageraad

de kwaadheid en het verdriet met kracht en mededogen in ‘t verschiet

de onuitspreekbare angst tot een vertrouwde klank

de begrensde kijk tot een grandioos zicht

de vijand van het volk tot vriend in mezelf

Marcel Sabbe