KOFFIEKLETS OP DONDERDAG

Filip Dumolein (in foto’s) en Miep Lambrecht en Koenraad Lefebvre (in woorden) nemen je mee op de wekelijkse Koffieklets bij de Unie.

KAFFIE KLETSEN

Na een periode van zelf opgedrongen ‘eenzame opsluiting’ stelde mijn lieve hulpverlener van het CAW me voor om eens binnen te springen bij de Unie der Zorgelozen. “Je zal je daar jeunen bij Geert en co”, zo opperde hij.

Na een blik op hun website merkte ik al gauw dat Caroline een bekende was uit een vroeger verenigingsleven. Dat gaf me al meteen een fijn gevoel. En dat werd meteen bevestigd toen ik in het café van de Unie zat, tijdens de Koffieklets.

De eerste ontmoeting was met Heroen, die me meteen een Uitpas bezorgde, alles erop en eraan dus. Zelf stelde ik voor om af en toe wat te helpen indien nodig. Eens achter de bar staan, wat helpen bij Allez, Chantez ! …

Al snel werd vooral de Koffieklets voor mij een wekelijkse certitude. Je leert er veel leuke mensen kennen, elk met een verhaal, een verleden en vooral ook elk met ‘hoop’ op een zorgeloze toekomst. Ook mijn lieve Golden Retriever, Bo, werd meteen aanvaard. Maria, die soms achter de bar staat tijdens de Koffieklets, en hij zijn ondertussen beste maatjes, maar ik denk dat dit vooral komt door het koekje dat hij elke keer van haar krijgt. Ja, lekkere koekjes, die altijd op de Koffieklets liggen!

Trouwens, vele mensen worden daar geholpen met hun ‘kleine en grote probleempjes’ en dat is gewoon skitterend! zoals Caroline het zou zeggen.

Vooral hoop ik dat ik nog lange kaffie kan kletsen, en hierbij eindig ik met een hersenspinseltje:

In de Unie is er kaffie, thee en der is geklets
En ‘t is niet al zever en gezwets
Kom binnen voor een zeupke en ne knabbel
en ook wel ne keer nen serieuze babbel
toepe

Koenraad Lefebvre

Koffieklets.
Een klets
met koffie.
Of thee.
Hoezee!
We kletsen
en lachen.
We luisteren
naar verhalen
over hoogtes
en dalen.
Lachen.
Huilen.
Verdriet.
Leed en lief.
Banale
verhalen.
Mooi en
lelijk.
Ups en
downs.
Grappig,
droef.
Met een koek.
Alles kan.
Op de koffie.
Donderdag.

Miep Lambrecht

OVER DE KOFFIEKLETS VAN DE UNIE

Sinds twee jaar loopt bij de Unie het project Koffieklets. Het opzet is eenvoudig. Elke week, op donderdag namiddag, zetten we de deur van ons café in de Pluimstraat open. Iedereen is welkom, het maakt niet uit wie je bent of wat je achtergrond is.

We verkopen niets. Om er een namiddag te vertoeven heb je geen geld nodig. Voor wie dat wil is e r koffie, thee of water. En verder is Koffieklets laagdrempelig ont-moeten in essentie: niets moet. De ruimte vult zich van onder uit met het lezen van de krant, het spelen van een partijtje schaak, het breien van een muts, praten met elkaar. Wie met een prangend probleem kampt, kan de brugfiguur aanspreken die ook in het café rondhangt. Maar even goed kan je er gewoon op adem komen, fungeert de plek als een veilige haven voor wie gejaagd is door de stad of het leven. In de gesprekken sijpelen thematieken door die de artistieke werking voeden. Zo was onze voorstelling Ne Woyzeck mee een antwoord op de vele bureaucratische nachtmerries die er ons ter ore kwamen.

In the end is de Koffieklets een laagdrempelige kennismaking met het wezen van de Unie al s een gastvrije omgeving waar verhalen van elke dag en een gezonde tegendraadsheid zich vertalen in een artistiek programma.