Als de feestwagen vertrekt

Dominique Vergote, over de kracht van het vieren, en dat dat meer is dan feesten alleen.



Met vieren? Nee, nee, we waren met veertig voor een zestigste verjaardag en dat vierden we… ‘Bwah’, zeg je misschien, ‘verjaardagen vieren dat is niets voor mij, en zeker niet als je zestig wordt. Daar is toch niets meer aan. Je wordt alleen maar ouder.’ Dat klopt, maar het heeft mij niet gespeten. Dit feest heeft mij heel veel gegeven.

Jos was het feestvarken. Ik weet dat hij graag tussen de mensen is en gezelligheid belangrijk vindt. Bijgevolg wilde ik zijn zestigste verjaardag niet zomaar laten voorbijgaan. De bedoeling was om een intiem, gezellig feest te organiseren. Maar, eens de ‘feestwagen’ vertrok, was hij niet meer te stoppen. Zal het wel goed zijn, zal het leuk zijn? En al dat werk, en waar zal dat doorgaan, en hoe zal het er uitzien, en wat mag het kosten, en waar zullen mensen slapen als ze van ver komen, enz. Deze bekommernissen vervloeiden in het niets eens het feest zich op gang trok. Ik ervaarde van bij het begin de vreugde van het samenzijn, dankbaarheid dat mensen van ver komen om samen te vieren. Mensen uit Limburg, vrienden uit Nederland, uit Antwerpen, de vele vrienden van hier. Allemaal vonden ze het de moeite om erbij te zijn. Het deed deugd te zien dat we door dit te organiseren mensen samenbrachten, banden smeedden en versterkten, hartelijkheid bij mensen teweegbrachten.

Feesten en vieren

Heidi, Marie-Anne en Mieke bereiden het kerstfeest van de Unie voor

Bij het voorbereiden van de speech dacht ik na over wat er nu belangrijk was. In eerste instantie wou ik mensen bedanken: voor de vriendschap, voor de leuke herinneringen en voor de steun. Om met ons mee te vieren. Blij en dankbaar ook dat we nog gezond zijn, dat we het goed genoeg hebben om een feest te geven, dat de kinderen gezond en wel zijn. Dankbaar dat we eigenlijk een leuk leven hebben. Wat een deugd doet het om je daar bewust van te zijn. Anderzijds is het ook uitkijken naar wat er nog komt. Naar nieuwe doelen in je leven, nieuwe perspectieven en verwachtingen. Het is belangrijk om woorden te geven aan die nieuwe dromen en ze te laten horen aan anderen. Het geeft een gevoel van verbondenheid en positieve vibes om er weer tegenaan te gaan. En het bleef niet bij praten alleen. We dronken samen, we aten samen en we dansten er op los. Den één trok den ander mee en het stak niet nauwe. Ik kan je verzekeren dat iedereen vertrok met nieuw enthousiasme, nieuwe hoop en energie, het gevoel er niet alleen voor te staan. En er werden al afspraken gemaakt voor nog zo’n feestje, over tien jaar.

Echt waar… ik heb mij voorgenomen om regelmatiger samen te vieren. Soms dreig ik in de drukte van mijn dagelijks bestaan te vergeten om tijd te maken voor de anderen, om dankbaarheid, verlangens en wensen uit te spreken. Om verbondenheid te voelen en die opnieuw te installeren naar de toekomst toe. Het is belangrijk! Ik zie nu ook duidelijker het onderscheid tussen feesten en vieren. Bij vieren hoort feesten, maar feesten is niet noodzakelijk vieren. Feesten is op zaterdagavond uitgaan en plezier maken. Vieren is meer dan dat. Er wordt iets geëerd, herdacht, gehonoreerd. Je viert uit dankbaarheid, maar evengoed uit blijdschap en verwachting naar het nieuwe. Mensen doen het van oudsher en in alle culturen. Bij geboorte of bij dood, als mensen gaan samenleven, een kind dat afstudeert, iemand die op pensioen gaat, iemand die op reis vertrekt of net weer toekomt. Bij een verhuis, of bij de opening van een nieuwe zaak. Ook bij belangrijke overgangen in de natuur komen mensen van oudsher samen om te honoreren. Denk maar aan Kerstmis, de winterzonnewende, bij het ontluiken van de lente, de eerste bloemen, de oogstfeesten.

Nen overgang

Ook de Unie zit op de balans van oud naar nieuw, op nen overgang. De Unie ként de kunst van samen te vieren, komt regelmatig samen om te eten, te zingen, om zot te doen, om dankbaar te zijn, om hoopvol uit te kijken. Met de opening van de Scala in zicht zal er dit jaar ongetwijfeld volop gevierd worden. Zullen wensen en woorden van dankbaarheid geplaceerd worden, woorden ook van hoop en verlangen. Er zal gespeecht worden door Jan en alleman en er zal samen gegeten en gedronken worden. Nieuwe verbanden zullen gesmeed worden, nieuwe uitdagingen aangegaan. En ik ben er zeker van: nadien zullen we er weer een tijdje tegenaan kunnen. Zullen we weer voelen dat we samen meer kunnen dan alleen. Zullen we vertrekken met een vervuld hart en goeie voornemens. iets om naar uit te kijken!


Dominique Vergote